Geluk en Verdriet (12-2-2009)

Op 18 april 1990 beleefd Stefano Borgonovo zijn ultieme geluk. In de 11de minuut van de verlenging verschalkt 'Il Borgo' met een lob de Duitse keeper Aumann onder de lat bij Bayern München. Door dit doelpunt heeft AC Milaan zich verzekerd van een finaleplek in de Europa Cup I. Later zou Milaan de Cup met de grote oren winnen door een doelpunt van Frank Rijkaard, zonder dat Borgonovo in de finale mag meespelen.

Stefano Borgonovo begon zijn carrière al op 17-jarige leeftijd, toen hij debuteerde bij Como Calcio. Daar was hij al een talent, maar hij zou pas echt groot worden bij Fiorentina. In het Italiaanse Paars vormde Borgonovo in de jaren '80 een dodelijk koppel met Roberto Baggio. Waar Baggio meer een denker was, was Borgonovo een echte man van het volk, een grapjesmakker. Ze scoorde er allebei op los. En deed de een het niet, dan deed de ander het wel. En telkens na een doelpunt scandeerde het publiek 'B2, B2, B2'. S.Berlusconi, mediamagnaat en baas van AC Milaan, liet dit niet ongedeerd en haalde Borgonovo naar Milaan. Daar speelde hij geregeld naast San Marco in spits. Onder andere door Borgonovo won Milaan de Europa Cup I in 1990.

Na een zonnige dag in september met een heerlijke, warme zuidoosten wind, zetten de Italianen 's avonds de televisie aan. Dan hoort men het verschrikkelijke nieuws. Stefano Borgonovo heeft de ziekte ASL. Amyotrofische Laterale Sclerose is een zenuwaandoening waarbij langzaam maar zeker de spieren worden lamgelegd en uiteindelijk leidt dat tot de dood. De ziekte is zeldzaam, maar komt onder voetballers relatief vaker voor. Van de 43 gevallen die er bekend zijn in Italië is Borgonovo het 40ste geval.

Fiorentina en Milaan reageren gelijk en een maand later wordt er een benefiet wedstrijd georganiseerd om geld in te zamelen voor iedereen die deze verschrikkelijke ziekte heeft. Het kleine stadion van Fiorentina, het Artemio Franchi, zit vol om Borgonovo een eerbetoon te bewijzen.

Roberto Baggio duwt zijn maatje van vroeger het veld op. Als een mummie ingepakt in een shirt van Fiorentina en twee sjaaltjes van fans krijgt Borgonovo een staande ovatie die minutenlang zal duren. Zelfs de gehele Italiaanse selectie bevind zich in het stadion, opdracht van hun bondscoach Lippi. Op het veld staan oud voetballers gemixt met actieve voetballers die samen een rij vormen van zestienmeter gebied naar zestienmeter gebied.

Voordat Baggio zijn maatje langs al die 'vrienden' rijdt, zet hij Stefano voor de Curva Fiesole die hem hartstochtelijk toezingen. Daarna leidt hij hem langs die lange rij. Op het moment dat het publiek Borgonovo en Baggio nogmaals een staande ovatie geeft, neemt de Italiaanse regie Ruud Gullit in beeld. De Nederlander die samen nog met Borgonovo heeft gevoetbald, kan zijn tranen niet in bedwang houden. Evenals Massaro, oud middenvelder van Milaan.

Van iedere speler krijgt Borgonovo een hand en een kus, een gebaar van respect in Italië. Of hij het zelf wist wat hem die avond allemaal overkwam, weten we niet. Ondanks dat Borgonovo voor Fiorentina en Milaan heeft gespeeld, is hij ook gelieft door supporters van Juventus en AS Roma, zeg eigenlijk maar geliefd door heel Italië.

Na die avond vliegt Gullit naar huis. Hij heeft niet meegespeeld, maar wel iets ervaren. Een ervaring waarbij zijn carrière bij in het niets valt. Gullit zag die avond geluk, omdat het vrijwel onmogelijk is dat hij ook ASL krijgt. En Gullit zag verdriet, want een mythische speler uit Italië kan nu niet eens meer aan zijn kleinkinderen vertellen wie hij is.