Het was een treurige dag. Donkere wolken pakten zich samen
boven het vasteland van Europa. Hoosbuien zouden de beginnende warmte even doen
wegvagen. Alle spaghettibandjes, sandalen met sokken en mouwloze t-shirts
kunnen weer worden opgeborgen. Want vandaag zijn we in rouw. Tito Vilanova is
niet langer onder ons.
Ik moet jullie iets eerlijk bekennen. Ik ben nooit een fan
geweest van het Barcelona van het laatste decennium. Sterker nog, het witte
bloed van Madrid stroomt door mijn aderen. Misschien is het wel de afkeer tegen het
perfecte voetbal. In mijn ogen is namelijk niets perfect, dus ook geen
voetbalteam. Maar als er in de laatste eeuw één team was dat perfectie naderde,
dan was het Barcelona wel. Het Barcelona, zoals velen zeggen, van Pep
Guardiola. Maar iedereen weet dat een hoofdtrainer het niet alleen doet. Zijn assistenten
zijn misschien wel waardevoller dan hijzelf. Het beste voetbalteam ter wereld
was niet van Pep, het was van Tito.
Vanaf 2007 zaten de twee boezemvrienden naast elkaar op de
bank bij Barcelona. Eerst als trainers van Barcelona B, een jaar later als
hoofd- en assistent-trainer van het grote Barcelona. Onder hun leiding won de
Blaugrana de Champions League, de landstitel, de Copa del Rey, de Supercopa,
het Wereldkampioenschap voor clubteams en de Super Cup. En niet één keer. Alle prijzen
werden meerdere malen in de wacht gesleept met fabelachtig voetbal. Elke muur
van graniet die werd opgeworpen door de tegenpartij werd geslecht door
magistraal positiespel. De bal het werk laten doen. Spelen als één team. Niemand kon
ze verslaan. Zo goed waren ze, zo ontzettend goed.
Nu zit Barcelona echter in een klein dipje. Het wordt
beschuldigd van onjuist handelen bij transfers, Messi is dit seizoen
blessuregevoeliger dan ooit en de jaren beginnen voor veel spelers te tellen.
Maar alles stopte vandaag. Heel de voetbalwereld stond even stil. Geen
transfernieuws, geen mededelingen over het komende WK in Brazilië. Nee. De man die jarenlang heeft gevochten tegen een keiharde, genadeloze ziekte, is vandaag
heengegaan. De man die als enige op de hele wereld wist hoe voetbal gespeeld
moest worden, zit nu boven naast God. Bedankt, Tito. Vaarwel, tiki-taka.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten