Ruud van Nistelrooy, de spits die zijn rust gevonden heeft

Hoe zou hij het nieuws van afgelopen maandag tot zich hebben genomen? Fred Rutten ontslagen bij PSV, Philip Cocu neemt zijn taken over en Tiny Sanders regeert in Eindhoven met ijzeren hand. Zal hij gewoon rustig het nieuws hebben gekeken, even nu.nl gecheckt hebben na de training of een sms’je hebben gekregen van Mark van Bommel, de aanvoerder van het Nederlands elftal die op het punt staat terug te keren bij PSV. De hij-persoon in deze is Ruud van Nistelrooy, één van Nederlands beste spitsen aller tijden en nu in dienst van Malaga CF. Daar zit hij meer op de bank dan hij in het veld staat, maar geef hem eens ongelijk. Ruud heeft een mooie carrière achter de rug, heeft in heel Europa prijzen gewonnen en voor de mooiste clubs op aarde gespeeld. Hij verdient rust. De rust die hij in Spanje gevonden heeft.

Denk je nu echt dat Ruud het erg vindt om hele wedstrijden op de bank te zitten? Hele wedstrijden te zien hoe één of andere Rondón in de voorhoede van Malaga loopt te schutteren. Nee, daar maakt Ruud zich al lang niet meer druk om. Hij leeft het luizenleventje. 's Ochtends rustig even een training meepakken, van 14.00 tot 16.00 een siësta en dan rustig een terrasje pakken in het oude, monumentale centrum van Malaga. Dan is het geen overmaat van ramp om wekelijks ook nog even 90 minuten langs de zijlijn te zitten bij een van de best betalende voetbalclubs in Spanje.

Nee, voor Ruud is het wel mooi geweest. Het centimeterlange litteken op zijn rechterknie herinnerd hem aan zijn verschrikkelijke knieblessure, uit zijn tijd bij PSV. Een miljoenendeal met Manchester United leek van de baan, het EK 2000 in Nederland kon hij wel vergeten, en de vraag was of hij ooit nog wel op niveau kon voetballen. Het EK miste Ruud, maar de droomtransfer naar United kwam er en hij groeide uit tot één van de beste spitsen ter wereld. Als je een speler kent die nog dodelijker een-op-een is met een keeper, dan mag je me bellen en het me persoonlijk vertellen. Maar als ik je zeg dat Ruud van Nistelrooy de beste is of was, geloof ik dat heel veel mensen het met mij eens zijn.

Een terugkeer bij PSV zit er al geruime tijd niet meer in. Het gevoerde beleid, wat Ruud al jaren geleden doorhad, vond bij hem geen kans van slagen. En nu zien we waarom. Het PSV van nu is niet meer de club die aan het begin van dit millennium vijf landstitels in zeven jaar pakte. Het is niet meer de club die een topscorer in dienst had, onder de naam van Mateja Kežman, die in 122 duels 105 keer het doel trof. En het huidige PSV is al helemaal niet meer de club die in de halve finale van de Champions League van 2005 thuis van AC Milaan won met 3-1. Nee, Ruud moet met ledenogen toekijken hoe zijn oude liefde een nieuwe start gaat maken. Onder de leiding van zijn voormalig ploeggenoten Philip Cocu en Ernest Faber moet PSV zich veiligstellen van Europees voetbal voor volgend seizoen. Of dat gaat lukken zien we over negen wedstrijden pas. Wat we wel zeker weten, is dat Ruud nooit meer zal terugkeren bij PSV als actief voetballer. En geef hem eens ongelijk. In Spanje heeft hij alles wat zijn hart begeerd. Zon, zee, strand, een mooi huis en veel voetbalvrienden. Soms zijn, zo weet Ruud, de herinneringen veel te mooi om ze voor een laatste uitdaging op het spel te zetten.

Het nieuwe Nederland

Gisteren was ik begonnen aan een nieuwe column. Het onderwerp had ik al lang van tevoren in mijn hoofd zitten. De huidige politieke besluitvorming in Den Haag irriteert me, niet alleen de laatste dagen of maanden, maar sinds het kabinet Rutte eigenlijk zijn intreden in de Tweede Kamer gemaakt heeft. Het enige woord dat er in het politieke landschap valt sinds de zomer van 2010, toen Rutte, Jan Peter Balkenende opvolgde als premier van Nederland, is bezuinigen. Bij Barack Obama zei Rutte nog vrolijk dat hij alleen maar kwam praten over ‘jobs, jobs and jobs’. Maar in Nederland ontneemt onze eigen Mark juist iedereen een baan. Allemaal om maar te bezuinigen. Korten op alles, maar wel zelf je laten rijden in een Audi.

Zoals ik al zei, begon ik deze column gisteren. Toen kwamen leraren, uit alle windrichtingen van Nederland bij elkaar in de Amsterdam ArenA, om te protesteren tegen de, toen nog mogelijke bezuinigingen in het speciaal onderwijs. Minder leerkrachten, scholen voor leerlingen met een beperking die in een normale klas terecht komen zonder extra aandacht van een leraar en klassen die uitgebreid gaan worden van maximaal 30 leerlingen op de basisschool naar 50 kleine keuters in één klas. Onbeheersbaar, ondenkbaar, slecht voor het onderwijs, groei van de werkeloosheid. Joep van Deudekom legt het je nog even uit. (klik op het plaatje)

Ik ga het niet te lang maken, want als je me laat gaan, type ik zo een boek weg over het Den Haag van 2012. Het is tijd voor verandering. Maar de huidige veranderingen, geactiveerd door het rare gedogen kabinet in Den Haag (objectief kijkend voegt PVV niks toe aan het huidige kabinet, ze doen alleen maar aan afbraak), zijn niet de juiste veranderingen. Waarom mensen pijn doen als ze elke dag al in pijn leven vanwege een geestelijke of fysieke beperking? Waarom zeggen dat iedereen de verandering zal voelen, terwijl ik juist gelukkiger ben geworden? Waarom die fundamentele waarden, afgesproken in de jaren '50, dat Nederland een verzorgingsstaat is en voor haar bevolking zorgt, waarom die, nu het er echt om draait, opgeven?

Door de economische crisis ligt onze huidige economie op hetzelfde niveau als 15 jaar geleden. Maar door de politieke besluitvorming van heden dag zijn we met Nederland afgezakt tot de tijd voor de Tweede Wereldoorlog, een klein begin van een nachtwakersstaat. De Staat is er nog wel, maar zorgt niet voor je. Gezond, ziek, zwak of misselijk. Het maakt Den Haag niet uit. Iedereen moet zijn eigen boontjes doppen. Iedereen moet voelen dat het slecht gaat, of slecht gemaakt wordt door de politiek, met Nederland. Iedereen is slachtoffer.

Definitie verzorgingsstaat (voor als je het vergeten was)

Zet hem op Rutte! Zet je bezuinigingen door. Geef mensen met weinig hoop nog minder hoop. Maak ze helemaal kapot. Laat de familie alles bekostigen wat er uiteindelijk toe leidt dat zij ook weer in de financiële miserie komt. Dit is het Nederland waar de meeste van jullie twee jaar geleden op hebben gestemd. Dit is het Nederland wat ons niet beloofd werd. Dit is het Nederland waar je twee jaar terug een rood bolletje voor inkleurde, onwetend van Ruttes snode plannen. Bekijk het objectief, zet alle pluspunten sinds 2010 eens op een rijtje en streep het weg tegen de bezuinigingen. Hoeveel goede besluiten kun je noemen? Een hand vol? Ben je nou trots op jezelf dat je ooit dat bolletje rood hebt gemaakt...

klik voor de LuckyTV over de besprekingen in het Catshuis