Het hedendaagse voetbal wordt geteisterd door grof spel.
Vliegende tackles, uit de kom geslagen schouders en keepers met
hoofdbescherming. We kijken er niet eens meer van op. De één na de andere
speler wordt met rood van het veld gestuurd. Trainers kunnen zich langs de lijn
niet meer in bedwang houden en buiten de stadions blokkeren zogenaamde
supporters spelersbussen alsof het popsterren zijn, in negatieve zin. Laten we
dan nog maar niet beginnen over de instelling van de spelers van tegenwoordig.
Ze zeggen ijverig te zijn naar titels en successen. Maar alles wat ze
interesseert, is de maandelijkse uitbetaling en het bedrag op hun bankrekening.
Wanneer gaan we weer houden van voetbal? Wanneer gaan we weer met open mond
kijken naar een meastro? Wanneer komt er weer een speler met de kwaliteit van
de beste technicus aller tijden; Zinedine Zidane?
Natuurlijk denkt iedereen nu aan Messi en Ronaldo.
Terecht, want de twee geweldenaars zijn persoonlijk verantwoordelijk voor de
successen van hun clubs. Maar geen van de twee heeft het gogme, de uitstraling
of de schierbare onaantastbaarheid die Zidane bezat. Ook zijn beide spelers nog
lang niet de beste aller tijden. Ik heb Diego Maradona en de echte Ronaldo Luiz
Nazario da Lima nog altijd hoger zitten dan de twee wereldspitsen van nu.
Op technisch gebied blijft er dan maar één speler over.
Een briljant. Een artiest pur sang. Iemand die je op de vierkante meter alle
hoeken van het veld kon laten zien. De man met de eeuwig kalende plek op het
achterhoofd. Als Zidane een bal beroerde, werd de wereld een stuk aangenamer.
Aannemen, hoofd omhoog, kijkend waar de volgende actie naar zal leiden. Een
korte dribbel met buitenkant voet. Eén schaar, nog één. Een kleine
lichaamsschijnbeweging naar links en in één beweging door naar rechts. Nogmaals
kijken. De bal onder de voet doorhalen om zonder ook maar te zien waar hij heen
speelt een medespeler voor de keeper vrij te spelen met een fabelachtige hakbal.
Niemand kon zo mooi voetballen als de meastro zelf.
Wat zou ik toch graag met Zizou gespeeld hebben. Ik zou
al het vuile werk voor hem doen. Strijden tot ik er bij neer zou vallen. En had
ik dan eenmaal de bal in mijn bezit, dan zou ik die zo snel als ik maar kon
afstaan aan mijn medespeler, mijn vriend. En vlak nadat ik de bal zou hebben
ingeleverd wist ik dat er niets meer fout kon gaan. Ik had het juiste gedaan.
Alle ballen op Zinedine. De fijnste voetballer ooit.
