Na 26 minuten scoort Lionel Messi de 3-0 in Camp Nou tegen Atletico Madrid. Het is al licht begonnen met regenen, de supporters op de onderste rijen van het stadion snellen zich naar een overkapte zitplaats en de rest van het leven in Spanje ligt plat, want er komt water uit de lucht vallen. Het doelpunt van Messi is simpel. Een kaats aan de zijlijn. Naar binnen komen en dreigen met een schot. Lichaamsschijnbeweging en een kap. Oog in oog met de keeper. Doelpunt. Zo, denkt iedere amateur, maak ik ze iedere week. Als Messi het kan, kan ik het ook. Bij iedere stap de bal toucheren, de bal kussen. Laat Messi tegen honderd amateurs spelen op een veld, ik durf er geld op te zetten dat hij ze allemaal uitspeelt. Niemand komt aan Messi.
Al sinds dat ik klein was ben ik fan van Real Madrid. Mijn droom, zoals iedere jongen die heeft, is om ooit een doelpunt te maken in het Estadio Santiago Bernabeu. Het liefst een hakbal die door niemand vergeten zal worden, maar een droge schuiver is ook meer dan welkom. Ik was fan van Zinedine Zidane en Raul. Fan van de gewonnen Champions League finale in 2002 te Glascow. Maar ik was geen fan van al die andere rare kerels die Real aantrok aan het begin van de 21ste eeuw. Het pure voetbal, de prachtige witte machine, voortgedreven door een kolkend stadion. Dat is het Real waar ik verliefd op ben geworden.
Vorig jaar moesten ‘wij’ vier keer tegen Barcelona in een maand. Ten eerste was het teveel van het goede, ook al was Real daar als winnaar uit de strijd gekomen. Maar vooral de manier waarop Real toen speelden was niet mannelijk, niet des Koninklijks. Het beviel me niet. Tijdens de afgelopen transferperiode heeft Real mooie namen aangetrokken, maar ze worden geen kampioen. Zolang Messi voor Barcelona of welke ploeg dan ook in Spanje speelt, wordt Real Madrid geen kampioen. Dat werd al bekend toen in maart 2007 Messi, op negentienjarige leeftijd, hoogstpersoonlijk Real op een 3-3 hield in Camp Nou.
Sindsdien weet heel de wereld wie Lionel Messi is. Ik ben fan van Messi. Niet het ingewikkelde opzoeken, maar de eenvoud laten excelleren. Het is geen ballet op voetbalschoenen, het is astronomische precisie, uitgevoerd door een jongen die, zoals Nico Dijkshoorn dat zo mooi kan zeggen, 'je buurjongen kan zijn'. Als Real-fan wil ik geen seconde van Messi missen. Ik wil alles zien. Al zijn acties wil ik opslaan in mijn olifantengeheugen. Zodat ik over 50 jaar tegen mijn kleinkinderen kan zeggen: ‘Messi, die mocht ik wel.'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten